Een jongeman van 22 jaar meldde zich voor behandeling. Als kind was er hoogbegaafdheid bij hem vastgesteld en hij kampte al vanaf zijn 14de levensjaar met recidiverende depressieve episoden. Hij volgde eerder cognitieve gedragstherapie (CGT) en Acceptance and Commitment Therapy (ACT), maar dit hielp hem onvoldoende om tot herstel te komen.
Tijdens intake bleek dat er sprake was van vele kleine en grotere gebeurtenissen die veel impact op hem hadden gehad. Hij was somber en het lukte hem niet goed om tot iets te komen. Wat hem wel lukte was zichzelf door middel van YouTube filmpjes te verdiepen in allerhande zaken, zoals filosofie, geschiedenis en ecologie. Patiënt vond het leven zinloos, hij vroeg zich af wat hij moest hier op aarde en vond alles wat hij kon doen onvoldoende betekenis geven. Er speelden veel existentiële vraagstukken. Voorheen was hij muzikant, hij speelde gitaar en schreef zijn eigen muziek, hiervan deelde hij echter nooit iets met anderen. Ongeveer twee jaar voor intake was hij ook daar mee gestopt.
De behandelaar besloot te starten met het opbouwen van een behandelrelatie door in te spelen op de onderwerpen waarin patiënt zich verdiepte. Vanuit onder andere filosofie en geschiedenis keken behandelaar en patiënt samen naar de vele existentiële vraagstukken die hij had. Dit maakte dat hij meer energie ging ervaren en voor zichzelf ook gerichter op zoek ging naar theorieën van bijvoorbeeld filosofen die hem hielpen en richting gaven. Hierdoor lukte het om de eerder geleerde technieken uit de CGT en ACT te gaan toepassen. Zijn stemming klaarde langzaam op en er ontstond ruimte om stil te staan bij gebeurtenissen uit zijn verleden, welke hij maar moeilijk los kon laten. Vanuit de sensorimotor psychotherapie werd gekeken wat deze gebeurtenissen opriepen in zijn lijf en hoe hij hulpbronnen kon inzetten om deze gebeurtenissen te verwerken.
Patiënt leerde zichzelf steeds beter kennen en concludeerde dat een baantje van 9 tot 5 uur niet bij hem paste en dat er een behoefte bestond om meer te leren en zich te verdiepen in verschillende onderwerpen middels opleidingen. Hij koos ervoor om parttime te gaan werken en daarnaast een studie op te pakken die hem interessant leek, maar ook zijdelinks te maken had met zijn werk. Hierdoor kreeg de inhoud van zijn studie meer betekenis en werd hij toch op verschillende vlakken (vanuit het werken en vanuit de opleiding) aangesproken om daar de uitdaging in op te zoeken en te vinden. Zijn depressieve klachten klaarden verder op en hij vond weer betekenis in zijn leven. Existentiële vragen drongen zich zo nu en dan nog op, maar hij wist deze beter te hanteren voor zichzelf.